นิทานอีสปเรื่อง "กวางป่ากับพวงองุ่น" 

มีกวางป่าตัวหนึ่งวิ่งเข้าไปในเพิงองุ่นเพื่อซ่อนตัวจากการตามล่า ของนายพราน

” ขอให้ข้าซ่อนตัวด้วยเถิดนะองุ่น ”
กวางป่ากล่าวอย่างนอบน้อม องุ่นก็อนุญาติ
เมื่อพรานตามมาถึงบริเวณนั้นก็ไม่พบกวางป่าเพราะกวางป่าหลบอยู่ จึงวิ่งไปอีกทางหนึ่ง

กวางป่าเห็นว่าปลอดภัยเเล้วจึงกัดกินพวงองุ่นอย่างเอร็ดอร่อย
” เจ้ากินข้าทำไมเพื่อนเอ๋ย ”
ตัวองุ่นถามอย่างน้อยใจ กวางป่าจึงว่า
” ถ้าข้าไม่กินเจ้า ก็มีคนอื่นมากินเจ้าอยู่ดีนั่นเเหละ ”

ขณะที่กวางป่ากัดกินพวงองุ่นอยู่นั่นเอง พรานอีกคนหนึ่งผ่านมาเห็นว่ามีบางสิ่งเคลื่อนไหว อยู่ใต้เพิงองุ่นจึงเล็งธนูยิงใส่กวางป่าทันที

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนไม่รู้บุญคุณคนมักประสพความหายนะ