นิทานอีสปเรื่อง "กระต่ายกับเต่า"

ณ ป่าแห่งหนึ่ง มีเต่าตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอย่างสบายใจ มันเดินมาเรื่อยๆก็มาเจอกับกระต่ายตัวหนึ่งที่ชอบโอ้อวดว่าเป็นผู้ที่วิ่งได้เร็วที่สุด

กระต่ายเห็นเต่ากำลังคลานต้วมเตี้ยมอย่างช้าๆ กระต่ายจึงหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า

“ นี่เจ้าเต่า ถ้าเจ้าเดินช้าอย่างนี้ แล้วเมื่อไรจะกลับถึงบ้านล่ะนี่”

เต่าจึงตอบกลับไปในทันทีว่า

“ถึงข้าจะเดินช้า แต่ข้าก็กลับถึงบ้านทุกวัน เรามาลองวิ่งแข่งกันมั้ยล่ะ แล้วข้าจะเอาชนะเจ้าให้ดู”

กระต่ายนั้นมั่นใจว่าเต่าไม่มีทางเอาชนะตนได้เป็นแน่จึงรับคำท้าและหัวเราะเยอะเจ้าเต่าว่า

"555 อย่าเจ้านี่นะจะขนะข้า ไม่ดูตัวเองซะเลยว่าต้วมเตี้ยมแค่ไหน"

วันรุ่งขึ้นเต่ากับกระต่ายก็มายังจุดที่นัดกันไว้ โดยมีเจ้ากระรอกเป็นผู้ปล่อยตัวการแข่งขัน

เมื่อการแข่งขันได้เริ่มขึ้น กระต่ายวิ่งอย่างสุดฝีเท้าเพื่อไปให้ถึงเส้นชัย ส่วนเต่าก็พยายามคลานไปเรื่อยๆ

ในขณะที่กระต่ายวิ่งไปจนใกล้จะถึงเส้นชัยแล้วก็คิดว่าถึงอย่างไรเสียตนก็ต้องเป็นผู้ชนะแน่นอน กระต่ายจึงหยุดนั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้และเผลอหลับไป

เต่าคลานต้วมเตี้ยมจนมาถึงเส้นชัย และในที่สุดเจ้าเต่าก็เป็นผู้ชนะ

ส่วนเจ้ากระต่ายที่หลับเพลินเมื่อตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าสายเกินไปและเป็นผู้แพ้ไปเสียแล้ว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ความประมาทย่อมนำมาซึ่งความผิดหวัง ส่วนผู้เพียรพยามย่อมประสบผลสำเร็จ