นิทานดาวลูกไก่

นิทานพื้นบ้านเรื่องดาวลูกไก่

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว..ณ ชายป่าแห่งหนึ่ง มีตากับยายอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็ก ๆ อยู่กันสองคน ไม่มีลูก ไม่มีหลาน มีเพียงแม่ไก่ 1 ตัว ที่เลี้ยงไว้

ทุก ๆ เช้า ตากะยายจะโปรยข้าว หรือถั่วงา บนลานดินไว้ เพื่อให้แม่ไก่จิกกิน

ผ่านไปไม่นานแม่ไก่ก็ออกไข่และฟักออกมาเป็นลูกเจี๊ยบตัวจ้อย ๆที่แสนน่ารัก 7 ตัว

 แม่ไก่พร่ำสอนลูกไก่ทั้ง 7 ว่า “จำไว้นะลูกจ๋า ตากับยายเป็นผู้มีพระคุณ”

เวลาผ่านไปไม่นาน  มีพระธุดงค์ มาลงกลดอยู่ที่เชิงเขา ริมหมู่บ้าน พอเห็นเข้า ตากะยายจึงเกิดความกังวลว่า พรุ่งนี้เช้าจะทำอย่างไรดี ด้วยไม่มีอาหารไปถวาย

ขณะที่กำลังนั่งคิดกันอยู่นั้น ตาได้เอ่ยกับยายว่า 

 "ยายเอ๋ย ตอนเช้าวันรุ่ง เรามาแกงไก่ไปถวายพระกันเถิด เพราะไม่เช่นนั้น พระท่านจะอดฉันอาหารเช้าแน่เชียว" 

ยายก็เห็นด้วยและตอบรับสิ่งที่ตาบอก

ขณะนั้นแม่ไก่เผอิญเดินมาได้ยินเรื่องที่ตากะยายพูดกันตั้งแต่แรกจนจบ รู้เข้าก็เศร้าใจ สงสารลูกทั้ง 7 ตัวที่จะต้องกำพร้าแม่..

แต่ด้วยความกตัญญูรู้คุณตาและยายที่สู้อุตส่าห์หาเลี้ยงตนมาอย่างดี จึงคิดจะแทนบุญคุณตาและยายตามที่คุณตาได้กล่าวไว้

แม่ไก่จึงตัดสินใจเรียกลูกทั้ง 7 มาสั่งเสีย โดยเล่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นให้ลูกฟัง 

เมื่อลูกไก่ทั้ง 7 ได้ฟังจบ ต่างพากันร้องห่มร้องไห้ แล้วพากันวิ่งเข้าไปซุกซอกอกแม่ด้วยความรัก ความอาลัย แม่และลูกไก่กอดคอกันร้องไห้

ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่แม่ไก่กลายเป็นอาหารเช้าที่ตาและยายทำแล้วนำไปถวายพระธุดงค์แล้ว 

พวกลูกไก่ทั้ง 7 โศกเศร้าเสียใจเป็นที่สุด ด้วยความรักแม่ยิ่งชีวิต ลูกไก่ทั้ง 7 ตัวกระโดดวิ่งเข้ากองไฟไปทีละตัว เพื่อที่จะตายตามแม่ไก่ไป

เทวดานางฟ้า ต่างก็ทราบซึ้งในความกตัญญูของแม่ไก่และลูกไก่

จึงได้รับลูกไก่ทั้ง 7 ตัว ไปอยู่บนฟากฟ้า มีแสงระยิบระยับเป็นประกาย

ลูกไก่ทั้ง 7 ได้ไปเกิดเป็น “ดาวลูกไก่”

หรือที่เรียกว่ากลุ่มดาวฤกษ์ ๗ ดวง ชื่อ “กัตติกา” บนท้องฟ้า

คอยประกาศถึงความดี…ที่มีความรัก และความสามัคคีของพี่น้องทั้ง 7 นั่นเอง